1 april is het vandaag en het is warm! We lopen eerst zonder tassen naar de bushalte om de tijden te checken van de bussen naar Garut en het zweet druipt al vsn ons voorhoofd. De bus gaat elk uur dus lopen we terug naar ons guesthouse om onze tassen te halen. We zitten nog even beneden en drinken nog wat voordat we met tas en al naar de bushalte lopen. Het is maar een kilometertje lopen, maar we zijn doorweekt als we aankomen. De bus vertrekt om 1 uur en is volgens schema 7 uur in Bandung. Wij gaan niet naar Bandung maar naar Garut. Na vele malen te hebben gevraagd, verzekerden ze ons dat de bus over Garut rijdt en dan verder gaat. Als we met de gps de route volgen zien we al snel dat de bus dat niet gaat doen. Op een gegeven moment om een uur of 7 stoppen we ergens en pakt de chauffeur onze tassen en zegt Garut Gatut. Ja dus niet, de gps geeft duidelijk aan dat we er nog zeker 30 kilometer van Garut zitten. We zeggen dat we wel naar Bandung gaan en de bus rijdt door. Dit gaat de slechtste beslissing worden van onze reis. Aangekomen in Bandung begint de omschrijving van de lonely planet aardig vorm te krijgen. Bandung is een grote, lelijke, luidruchtige stad met niets bijzonders. We hebben hier niks te zoeken en wanneer we op zoek gaan naar een hotel blijken ze hier ook nog eens belachelijke prijzen te vragen voor wel erg matige kamers. Na een angkotje te hebben genomen naar het centrum lopen we anderhalf uur door Bandung op zoek naar een kamer. Of de hotels zijn te luxe en dus te duur, of smerige kamers die nog steeds te duur zijn. We vragen ons af waar ze de prijzen op beredeneren, maar we hebben in ieder geval veel betere kamers gehad voor lagere prijzen waar we vandaag uiteindelijk in belanden. We besluiten snel op bed te gaan en morgen deze stad zo snel mogelijk op een scooter te verlaten.